Na de Zeemijlenloop dan nog maar 1 wedstrijd voor de beoogde snelle 10km wedstrijd in Scheemda op 15 November. Vorig jaar nog niet in het loopcircuit en nu als nieuwe loop toegevoegd aan het programma.
Voor het klassement hoefde ik het niet te doen, na slechts 2 wedstrijden van het circuit gelopen te hebben dit jaar, zat er geen klassement prijs in voor mij. Maar wel gewoon een leuk loopje, Start op de Crossbaan van Ter Apel, een ronde over de baan en langs de baan het bos in. Nog een stukje half verhard pad en dan verder alleen maar bospaden.
Het was niet te hard van start gaan. Dat was de opdracht. Marcel Stoffers die vorige week mij achter zich liet was er ook. Jannes Dolfing, nah … dat was geen partij voor mij helaas. De afgelopen week had ik nog even zijn Garmin bekeken, waar ik mijn 10x 200 meters in 37 seconden deed, liep Jannes 20x 200 in 34 seconden. Jannes liet ik dus voor wat het was. Maar waar ik wel mijn blik op richtte was dus Marcel. Marcel liep vlak achter mij. Het ging met een mooi groepje het bos in. Henk Por ook geregeld goed voor 36 minuten op de 10km liep er ook tussen. Het was wel lastig op het smalle paadje. Goed uitkijken dat je elkaar niet in de weg liep. Even tikte ik Harmannus Hovinga aan, voorzichtig Jan dacht ik.
Waar ik normaal in het bos in de bochten kan versnellen, kon dit nu niet. Je liep er vlak achter elkaar en was afhankelijk van de loper zijn tempo voor je.
Na 4 km moest ik Marcel voor mij laten. Het tempo was toch echt te hoog voor mij. Het lange stuk langs de baan, Yasmin Hillebrink ging mij voorbij, de 1e vrouw in de wedstrijd was zij. Ook Karel Edens moest ik even voorbij laten gaan.
En na de 1e ronde ging ik achter Karel Edens het bos in. Een man van toch al in de 60 jaar. Respect dacht ik ………. maar ik moet toch proberen …… en halverwege in het bos, het pad liep naar beneden. …….. versnellen. En door trekken …. . Karel probeerde aan te haken merkte ik, doorzetten, ik zag voor mij Rene Becker. Ook een snelle gast van een andere categorie wist ik, maar dus nu niet zo snel. Daar richtte ik mijn blik op. Naanko zag ik in de verte, die was te ver weg, dat ging niet meer lukken.
Het bos uit, vol tegen de wind in de baan op, het deed mij nog even denken aan die Afsluitdijkrun in 2013, 30 km met vol windkracht 7 tegen met -7 graden. Dat had mij leren aanzetten. Wetende dat Karel natuurlijk mij nog probeerde in te halen liet ik mij niet verzwakken maar trok door, vol in de eindsprint vliegend naar de finish.
Ja en dan sta je daar foto’s te maken bij de prijsuitreiking, weer allemaal Av Aquilo loopmaatjes op het podium. En tot mijn grote verrassing klonk het daar …. “Met een eindtijd van 39:22 min uit Midwolda, Jan Verwoert als 3e M45”.
Dat was toch echt een super leuke verrassing!.
