Loopjes in Duitsland
Daar wij zo vlak aan de grens wonen schijnt dit volgens verschillende clubleden een leuke afwisseling te zijn. En zo had ik bij Koos, de Duitse loopjesspecialist aangegeven om eens gezamenlijk te gaan.
En zo gingen we na een oproep in onze trainingsgroep waar ik trainer ben van Av Aquilo met zijn 6en op pad, richting Schortens voor de Jeverfunlauf. Besloten was gezamelijk de 10 km te gaan lopen.
Na de inschrijving in het gemeentehuis al aardig genoten van de bierkramen en feestelijkheden, het was echt een grote loop wel, s’avonds zou bleek later zelfs, wat Kenianen en Koen Raaijmakers, Iwan Kamminga en Mariska Kramer starten.
Na een groepsfoto zagen we de start van de wandelaars, compleet uitgerust met Nordic Walking stokken vroeg Rudy zich bezorgt af of die straks wel van het parkoers waren verdwenen, een stok in zijn nek zag hij niet zitten.
En zo na nog “ein pipipauze” zoals Janke het noemde maakte we ons met een warm loopronde op naar de start.
er lag nogal wat druk op Janke haar schouders want we hadden met zijn allen besloten dat ze toch wel een podiumplek moest halen bij de vrouwen.
Na nog door de starter gewezen te zijn op het verboden zijn van oordoppen, politie was er helaas niet om dit te controleren, was daar het startschot.
Vooraan, daar gingen we, een halve ronde en 2 hele rondes. De bril op voor de zon, denken aan het stuk na de finish daar was het tegenwind en moest ik zorgen een groepje te vinden. Lastig, maar ik vond een dame die haar rug ik kon gebruiken, aanklampen, doorzetten want warm was het zeker met een felle zon en 25 graden. Aan het einde een bocht even omhoog en dan naar beneden, het was een leuk valsplat parkoers met om de paar honderd meter een verbrande braadworst in je neus, de BBQ’s deden hun best in de voortuinen, kinderen deden hun best om de bekertjes en sponzen aan te reiken en zo gingen we de laatste ronde in.
Een man liep in mijn kielzog, hé die gebruikt mij toch niet ging het door mijn hoofd ?. Hij sprak mij aan bij 7 km, “ich versteeg du nicht” probeerde ik in mijn beste Duits, maar ik begreep dat hij iets bedoelde van aanklampen, dus deed ik dit maar, even versnellen en gezamenlijk door voor de laatste km’ers. Ja dacht ik nog, en dan aan het einde mij er uitlopen ?. Ik vergat het, hij riep mij toe “WASSER ?” en na mijn Ja Bitte, gaf hij mij een spons. 8 km , hij liep weer achter mij en bij de 9 km dacht ik alleen nog aan versnellen. Bij 500 m waren daar die trommels, opgezweept hoorde ik de mensen juichen, het was of ik nummer 1 was, zo werd ik toegejuicht, of was het voor de man achter mij ?. Ik vergat het de laatste bocht en het was of ik stil stond, zo werd ik die laatste 100 m door de man ingehaald, 7 sec. finishte hij voor mij.
Ik heb hem bij de finish toch even de hand gedrukt, ondanks de verloren eindsprint had hij mij toch even opgepept.
Na weer fris gedoucht en opgeknapt te zijn was het nog haasten naar de prijsuitreiking, een blik op de uitslagenlijsten en ik zag tot mijn verbazing dat ik 2e was geworden bij de mannen 45, dus snel naar het podium waar de anderen ook al stonden.
En ? , vroegen we onder elkaar ? Janke 2e vrouwen 35 en Wubbe was zelfs nog 1e bij de mannen 60.
De speaker begon met de prijs uitreiking en noemde Rudy Boers en zo noemde hij al onze namen ?, wat bleek, we waren 3e geworden als Av Aquilo team. En zo stonden we vol verrast te zijn met zijn allen op het podium en gingen we met een heuse beker na afloop naar huis.
Eerst natuurlijk na nog de mannen bij de 10EM aangemoedigd te hebben en een lekkere Duitse Jever gedronken te hebben.
En dag waar we weer met heel veel plezier op terug kunnen kijken en wij gezamenlijk na afloop zeiden: “Volgend jaar weer!”
Leuke site,mooie verhalen.zie je vast wel weer.