Daar was na vorige week de 4 Mijl de volgende wedstrijd alweer.
Nuja, wedstrijd, ik moest hem rustig lopen volgens de coach, want volgende week wacht de Zeemijlenloop in Delfzijl, 11,1km die ik wil lopen als 10km. En dan moet je niet de week ervoor nog een snelle halve lopen was het advies. Nee deze halve was bedoelt als training voor de Zevenheuvelenloop in November,
Gezien mijn huidige tijden op de 10km en 7km moest er in de Halve Marathon een tijd van 1:26:00 uur in zitten. Dus dan moest ik deze gaan lopen in 1:29:30 uur was het advies.
WAT ???, dacht ik bij mijzelf ???, in 1 uur 29 min en 30 seconden ???? zo hard heb ik nog nooit gelopen op een halve marathon!!!. Mijn PR stamt uit 1994 toen liep ik 1:30:09 min. Nu we zullen zien was mijn gedachte en met AV Aquilo loopmaatje Henk reisde ik af naar Exloo.
Vooraf nog even overlegd welke voorbereiding ik moest kiezen en in Exloo toch maar besloten op mijn Mirage 2 te gaan lopen.
Het was een gezellig weerzien met verschillende lopers. Ja je begint de verschillende lopers uit het Unive Circuit zo te herkennen.
Na Martien Wubs de hand even te hebben geschud, hij had zich ook opgegeven voor de AfsluitdijkRun, was het bijna tijd voor de start.
Mijn Aquilo loopmaatjes lieten mij weten net onder de 1,5 uur te gaan lopen, dat kwam goed uit dacht ik, kan ik lekker met hun meelopen.
Ja hoor Jan, was het antwoord van Mario, Ties en Derkjan, wij nemen je wel op sleeptouw.
En daar gingen wij, weg op 1:29:30, het ging lekker, na een aantal km’ers vroeg Mario: “Gaat het Jan?” , ja hoor gaat lekker was mijn antwoord.
En het ging ook echt lekker, het voelde bijna als een lekker duurloop tempo, ik kon goed letten op mijn houding, hoofd uitstrekken, op de tenen lopen, armen goed door zwaaien en het 10 km punt werd gepasseerd in 42:18 met een hartslag van 170!!, dat was nog onder mijn omslagpunt, wauwww dacht ik.
Lekker doorlopen, en zo werden een voor een de km’ers gepasseerd over een prachtig fietspad door de Drentse bossen, ik liep gewoon nog te genieten.
Het enigste minpuntje was de bewegwijzering en aanwijzingen van de verkeersregelaars, net voor het 16km punt stuurde de beste man ons bijna rechtsaf in plaats van rechtdoor rechts op het fietspad, het was even schrikken in dit tempo.
Bij het 17,5 km punt liet Mario weten af te haken, en even later gaf ook Ties aan dat ik beter bij Derkjan kon aanhaken.
18,5 km/ 19 km het werd dan tijd voor de versnelling, als ik over had dan kon dit en ik voelde dat ik over had, nog genoeg.
Dus liet ik ook Derkjan achter mij. Echt veel versnellen zat er niet in merkte ik, het fietspad ging over in een fietspad met heuveltjes en daar op dat 19,5 km punt gebeurde het.
Een steek, niet een standaard steek in je zij maar eentje net onder mijn onderste rib, iets uit het midden – links, ademhaling wegpuffen ? het lukte niet en ik voelde de snelheid wegzakken. Derkjan en Ties raasden mij voorbij zo leek het, ik voelde of ik stil stond zo een pijn onder die rib, en met mijn laatste krachten kwam ik over de finish.
Geen halve Marathon zei mijn klokje, maar 21,67 km in 1:31:51 min , een dikke PR voor mijn gevoel en niet voluit gegaan op de laatste 2 km na.
En dan het gemiddelde?, precies volgens opdracht, 4:15 min per km!.