Op uitnodiging van kameraad Gerard uit Delfgauw afgereisd met Marian voor 2 dagen naar Delft.
In een geweldige ambiance de 10km gelopen. Echt superdruk, met een mooie slinger in het parkoers over de markt vol met publiek, waarna het centrum werd verruild voor een prachtige ronde door Delftsehout.
Het was een ritje van een kleine 3 uur. Rond 13:00 uur dan maar met zijn allen naar het centrum in Delft.
Voor Gerard was het iets nieuws, een hardloopwedstrijd bijwonen. Sportevenementen zag hij genoeg, maar dan waren dit Taekwondo wedstrijden waar zijn beide dochters keigoed in zijn. Komende pinksterdagen reist de familie nog af naar Italie waar Daphne meedoet aan het WK.
Maar nu was het dus een hardloopwedstrijd. Het was een drukke boel daar in het centrum, op de markt en op de beestenmarkt heerste een super gezellige sfeer.
Na wat rondgekeken te hebben was het tijd voor inlopen.
De wedstrijdschoenen werden aangedaan en na nog even een foto was het tijd voor een stukje parkoers verkenning. Wat een mensen, wat een dranghekken, bijna 1 km vanaf de start was het parkoers afgezet met hekken die de toeschouwers op afstand moesten houden. Toch voelde ik nog een aardige wind, dat was straks maar goed opletten om bij iemand aantehaken.
Nog 15 minuten, nog even voor de start een paar sprintjes om de harslag omhoog te krijgen. Een vrouw van de organisatie schoot mij aan, : “Dit is het vak voor de elite, wilt u in vak A gaan staan?” .
Ik keek haar verbaast aan, : “Elite ?, ik kom wel van Oostgroningen!, dan zijn ze zeker mijn sticker op mijn nummer vergeten” grapte ik naar haar. Maar zo netjes mogelijk voegde ik mij achter de mannen die ‘elite’ werden genoemd.
Er werd afgeteld. ….. Start!.
INhouden was mijn gedachte, ik had als doel weg op die 37:30, dus dat was proberen om rond de 3:45 te lopen, dat was dan ook de tijd die ik op die 1e km wilde lopen. En het klopte, de 1e km ging aan mij voorbij, ik kon aanhaken in een groepje, dat voelde goed, daar was de wind. Een lange knul voor mij, er achter blijven en dan zorgen dat het tempo goed blijft.
Ik richte mijn aandacht op het parkoers, op de mensen om mij heen en vergat een beetje de snelheid in de gaten te houden. 3 km of was het 4. Een man naast mij tikte de persoon voor mij op zijn hielen. De man naast mij begon te schelden, het klonk als :”Geef mij een beetje ruimte, jullie lopen zo dicht op elkaar” . Normaal zeg ik niets op deze snelheid, maar ik liet de persoon weten dat hij iemand op zijn hakken trapte en op zijn minst “Sorry” kon zeggen. Nu, dat moest ik bijna bekopen, de man versnelde, sneed mij af door plotseling schuin voor mij langs te rennen. WTF ??. Dit had ik nog nooit mee gemaakt, ik schrok mij een hoedje. Achter mij riep een man gelijk : “He jongens, normaal jo” , pfffff , achter hem blijven maar. Je weet maar nooit met zo een mafketel. Angstvallig hield ik hem geruime tijd in de gaten tot ik na een km 0f 7 hem even achter mij kon laten.
(een paar dagen later heb ik nog via de mail contact gehad met de bewuste persoon. het was een rare actie die ontstond door het afsnijden van een stuk parkoers over het gras door een groepje waar ik in liep. Door het invoegen vanaf het gras kwam hij in de verdrukking te lopen waardoor ook hij zich in het nauw voelde gedreven. Begrijpelijk ook weer van zijn kant. Altijd weer fijn om ook een ander zijn verhaal en ervaring van iets te vernemen. En dus ook voor mij weer een les om naast gefocust in de wedstrijd toch ook goed om anderen om mij heen te blijven letten!.)
Het 5 km punt was ik gepasseerd in 19 min. rond.
Toch nog even genieten van dit prachtige parkoers. Het ging over slingerende wandelpaden, bruggetjes om zo weer richting het centrum te gaan, langs de grachtjes.
Een loper ging mij in mijn laatste km eindsprint voorbij, shit kramp…….weer die slinger over de markt met dikke rijen publiek langs de hekken, shit, broek vol, eindsprint voor die sub 38 ? nee die man zal mij toch niet eruit lopen ook nog?.
Ach wat, de tijd is belangrijker, 38:05. Gauw doorlopen en na wat opgefrist te zijn was het even wachten op de uitslagen.
De sponsor van dit mooie evenement was ook Daphne haar sponsor, even op de foto dus met men. Tromppert.
Voor de etalage verschenen A4tjes. “He Jan, je bent 46e geworden”, riep Gerard mij toe. “Man wat ging je hard” , ” en hoeveel in mijn categorie?” vroeg ik hem. Nog even een blik op de ramen en ik riep het uit: ” 2e PRIJS !!. Tjonge, wat was ik blij, dit had ik toch even niet verwacht, stiekem wel natuurlijk :).
