Egmond Halve Marathon 2012

In de 1995 had ik hem ook gelopen, echter de eindtijd kon ik nergens terug vinden.
In de mist had ik hem gelopen , zo terug in mijn herinnering, koud was het er ook.
Ja zo kan je van alles verwachten in begin januari.
Maar nu was het super weer, het was rond de 8 graden, af en toe een zonnetje met wel een flinke wind, maar op het strand was de voorspelling halve windmee.
Nu om 7:30 uur stonden Rick en Erik, trainingsmaten van AV.Aquilo voor mijn deur, best vroeg, maar we hadden nog een rit voor de boeg van een goede 2 uur, dus beter te vroeg dan te laat.
De rit ging lekker snel en rond 10 uur werd de auto geparkeerd achter de wielerbaan in Alkmaar.

De bussen stonden al klaar om ons naar Egmond te brengen en rond half elf zaten we aan een bakkie koffie in de Sporthal.
Na de koffie even om de beurten naar de wc, waren we dat ook weer kwijt.
Dan maar op ons gemak naar de verwarmde kleedtent, wat super goed geregeld.
Het startnummer werd bij Rick en Erik nog even opgespeld en na nog wat gezellig gekletst te hebben was het rond 11:30 uur dat we onze lange broek uittrokken, onze tassen afgegeven te hebben bij kleinere kleding tenten richting het strand.
Want strand dat zien wij niet zo vaak in Groningen dus hadden wij unaniem besloten dat het warmlopen over het strand werd gedaan.

En wat een heerlijk weer was het, het voelde gewoon warm aan de benen dat zonnetje.

We vonden een wandelaar bereid om een foto van ons te maken en toen was het toch echt tijd om richting de start te gaan.Het was al lekker druk op de boulevard en na het startvak betreden te hebben was het niet te vroeg dat we hier stonden, voordat we het wisten was het een drukte van lopers om ons heen
    
en daar gingen de vrouwen prominenten van start, en voordat wij het wisten was daar ook ons startschot.
   
Het ging in rap tempo door de straten van Egmond, een drukte met publiek, bochten en voordat wij het wisten draaiden we linksaf het strand op.

“Nu daar gaan we” riep ik naar Rick die ik  niet uit het oog verloor, hij had immers wel een horloge en het moest te doen zijn om met hem optelopen.
Het strand op en toen was het 7 km rechtuit met de wind half in de rug.
Af en toe achter mij kijken of er niet een loper de wind uit mijn rug haalde en genieten van het prachtige weer.
Legervoertuigen reden heen en weer over het strand, publiek in rijen op het strand, het was echt genieten.
Toch ging het snel, en eigenlijk even te snel voor mij, en na 5 km strand moest ik Rick loslaten, ik kon het tempo niet volgen, daar ging mijn snelheid dacht ik en probeerde in mijn ritme te blijven.
Het einde van het strand naderde, het was een en al mensen wat je zag.
Het strand monde uit in een fuik, zo had het publiek zich opgesteld, het was een geklingel van belletjes die de mensen bij zich droegen.
Ratels, gejuich en geklap, de rillingen liepen over mijn rug, wat een kick geeft dit als je dan zo de laatste meters op het strand, door het mulle zand de duinen omhoog loopt.
In een woord een geweldig publiek, en klik, het 10,5 km punt werd gepasseerd in 44:23 min.
Nu was het opletten, want o.a Twittervriend Martin zou hier staan met Yvonne en nog een paar andere mensen.
zoeken, doorrennen, kijken, zwaaien naar een man in de verte die op Martin leek, nee dichterbij gekomen was hij het toch niet, de man keek mij aan van ken ik jou?.
Na heuveltje op en heuveltje af af en toe weer drommen mensen langs de kant had ik moeite om me tempo vast te houden.
Het was steeds een verval in tempo door het verschil in hoogtes en de tegenwind op sommige stukken.
Ik had op een moment het gevoel dat ik niet meer vooruit kwam, ik werd alleen maar ingehaald.
Het 19 km punt, nee nog niet de sprint inzetten dat is te vroeg hoor ik altijd en met de heuvel die we omhoog moesten was het ook onmogelijk om te sprinten.
Een man voor mij begon te wandelen, “He rennen” riep een man uit het publiek met een bierbuik tegen hem, “wandelen kan je straks nog genoeg” en de man begon spontaan weer te rennen.
Bovenaan was het de straten van Egmond weer in en ik zag het spandoek over de weg nog 600 meter, 500 …… ik zag de klok in de verte de 1:34:00 passeren.
Nee dacht ik dit gebeurd mij niet, ik zal onder de 35 eindigen, dus was het een sprint, ik vergat het kwijl aan mijn kin, dan maar een minder fraaie foto.
        En voldaan finishte ik , nog even iemand aangeschoten voor een foto van mijzelf     en met de medaille om was het richting het afgesproken punt bij de flat in de luwte van de wind.
Bij de voetbalvereniging konden we nog fijn gebruik maken van de douches, het was een doorloop douche, 1 knop met 2 douchekoppen, 1 hield de knop ingedrukt, even afspoelen en doordraaien en de volgende kon de knop ingedrukt houden.
Na de verfrissing was het een 200 meter lopen en hier stonden de bussen klaar, niets en dan ook niets hebben wij hier gemerkt van de drukte, we konden zo de bus instappen en een vriendelijke buschauffeur bracht ons binnen een mum van tijd weer bij de auto.
En zo na nog een rit in de auto van een goede 2 uur was het om 18:00 uur weer dat ik thuis was, met een super gevoel en lekkere stramme kuiten.
En ook voor de beide clubgenoten een super gelopen tijd, Rick 1:31:14 en Erik 1:36:33