BAMMM. …….. schreef ik na afloop op facebook, 21,1km – 1:24:43min , ja daar wordt ik zelf even stil van, dit had ik zelf wel gehoopt maar echt niet verwacht.
En zo gebeurde het.
Volgens het schema moest ik een dik PR lopen, mijn halve PR stond van afgelopen december op 1:28:05min en ik zat vol in mijn voorbereiding van de marathon van Enschede op 21 April. Berthold wist het wel, dan loop je gewoon een dik PR stond er in mijn schema, weg op 4:00 min per km en dan uitkomen rond de 1:25:00min.
Het werd de AstreaRun in Groningen bij loopgroep Astrea. Loopmaatje Bas zat er in de organisatie en dat was extra leuk om daar te gaan lopen.
Het werd geen voetbal kijken bij de jongens en Luke die last had van zijn hamstring vroeg ik mee. Het waren immers 2 rondes en dat moest toch ook voor hem eens leuk zijn om mij zo te supporten?. Hij reageerde direct positief en bij vriend Jan werd een mountainbike geleend.
En zo gingen we samen en met Aquilomaatje Henk op naar Groningen. Luke werd goed geïnstrueerd kijk waar de wind vandaan komt, niet te ver voor mij uit fietsen, gelletjes aangeven bij de 7 km en de 15 km en geregeld de bidon met sportdrank aanreiken.
En zo gingen we om 14:00 uur van start, Luke stond vooruit te wachten en nadat ik druk gebaarde naar hem dat hij vort moest maken zette hij gauw de fiets in beweging.
 |
 |
 |
“Niet te ver voor mij uit Luke, je weet toch wel waar de wind vandaan komt, voel dan toch, HE, hier”, en zo ging het 21,1 km lang. “DRINK”, en hij reikte netjes de bidon mij weer aan, “LUKE …. LINKS, RECHTS , let op zo linksaf”. “Gelletje pap?” “NEE” snauwde ik hem toe en een halve km verder besefte ik dat ik dus wel een gelletje moest nemen zoals ik hem ook verteld had op de 7 km. De eerste ronde in net een goede 40min, ik voelde, het voelde goed, “LUKE, daar gaat nummer 1 voor ons, die MOET ik pakken” het bleek later nummer 3 te wezen want de 1e 2 lopers waren ver uit het zicht en had ik niet meer opgemerkt. “PAP, je loopt in op hem” oke doorgaan dan. Bij de 16 km met de wind in de rug weer terug richting de finish besefte ik dat het toch wel snel ging elke km weer in rond de 4:00min/km. “LUKE, het gaat hard he? , valt best mee hoor” was het antwoord van Luke.
 |
 |
 |
 |
En zo stonden de dames van de verversingspost weer raar te kijken dat ik hun koeken en drinken afsloeg, ik vroeg Luke weer om de bidon en verslikte mij bijna. “kijk uit he pap, straks lig je hier” was het van mijn bezorgde zoon. Nog 3 km, nog 2 km nog 1 km liet ik Luke weten en ik zette alles op alles voor die laatste km.
Blijer dan blij kwam ik over de finish, de speaker riep het wel 3 keer, die Jan Verwoert is wel heel erg blij met zijn tijd en hij zag hoe ik Luke betimmerde van blijdschap.
“Foto Luke” en de jongen die nodig naar de wc moest maakte nog gauw een foto van mij en de nummer 3 Peter Pettinga en Bas. 
Ik een TOPPER ? nee, alle hulde voor mijn zoon van 14, die gezorgd heeft dat ik dit resultaat mocht halen!. een echte haas.
Wowww! Van harte met dit mooie en felbegeerde PR Jan!! Helemaal TOP!
Mooi teamwork. Leuk om dit samen met Luke te doen.
En klaar voor Enschede :-)!
Jan, van harte met je PR. Sprak je nog even in de kleedkamer, maar was ‘ineens’ snel verdwenen omdat iemand anders me ook weer zocht.
Omstandigheden vond ik bijna ideaal. Niet teveel wind en lekkere frisse temperatuur.
Mag dat overigens wel: een fietsende haas? 😉
mvg, Dick