En wat was het vandaag ? het was niet: “Ill be back” maar I am back.
Na het blessureleed en de operatie aan mijn knie afgelopen 4 november 2015, rustig opbouwen en proberen gedegen te trainen was hier dan de 1e echte wedstrijd.
Kijken waar ik sta, kijken wat er in zit en waar we weer gericht mee kunnen gaan trainen.
Ik ging samen met Aquilo loopmaatje Rick naar Hoogeveen. Even de omgeving verkennen, omkleding in een winkelcentrum en op naar de start. He Klaas Oudman, jij ook hier?. Klaas ging voor een sub 1:05 . Dat wilde Rick ook, weg op 4:00 min/km. en dan kijken waar we uit kwamen.
Ik wist het totaal niet, zou ik dat kunnen?, 4 min per km ?. Ik wist het werkelijk niet.
Dus gingen we het gewoon proberen, de eerste echte wedstrijd, na die 6 min/km op de loopband in November moets ik weten waar ik stond. Doe je die intervals op een goed tempo?, of deed ik de intervals op de baan veeeeels te hard.
Afgelopen woensdag nog. het was 6 x 1km, ja normaal deed ik ze in 3:55 min/km, maar nu dan ?. Ik deed er uiteindelijk maar 3 op dat tempo en de andere 3 op tempo 4:10 .
En nu dan die wedstrijd, na deze wedstrijd kan ik weer gericht mijn intervals afwerken.
Dus was het nog even de hand schudden met loopmaatje Egbert die ook van de partij was, Ben Stellingwerf gedag zeggen en BOOM.
Weg op dat tempo van onder de 4:00 min. Het ging lekker, echt lekker.
Na een km of 4 langs een kanaal, ik zag een paar honderd meter voor mij het oranje hempje van Klaas. Ging ik hem inhalen?, nah zal wel niet, eerst maar eens kijken of ik het vol hield. Rick haakte af. Ik keek nog even achterom en wilde eigenlijk roepen, Rick!, aanhaken, dan heb je minder last van die dikke wind. Maar Rick liep zijn eigen tempo.
Na het rechte stuk was het een stuk met de wind half in de rug. De jongen die voor mij het kopwerk gedaan had bedankte ik netjes, SUPER man, bedankt, echt top!. Geen probleem zei hij, het gaat lekker zo. Pascal van Zon was zijn naam.
Een ding, fluisterde ik hem toe, die in dat oranje hempje voor ons moet ik eigenlijk hebben…… maar ik weet niet of ik dit tempo vol hou. En zo gingen de kmers onder mijn benen door, de 8 km , een haakse bocht, nu gaan we terug wist de jongen te vertellen.
Klaas keek achterom, hij zag mij dichterbij komen. 9 km, hoi Klaas, riep ik hem toe, dag jongens. En door moest ik, door, zorgen dat hij niet kon aanhaken, dat liet ik Pascal weten. dit was mijn kans en met een vast doel ging ik door. Hield ik het tempo vast. Het lukte, mijn hartslag bleef ook stabiel. Ik naderde de laatste 4 km, de 5EM lopers en de 10EM lopers kwamen bij elkaar. Het was een drukte van publiek, prachtig, je liep door een haag mensen, volhouden nu, ik zag nog een loper van de 10EM voor mij, later bleek dat door mijn zinnen er op te zetten ik weer een plaatsje gestegen was in de uitslagen,
De laatste 100 meters. 
ik zag er nog een, een van mijn leeftijd en ja hoor, met een eindsprint wist ik hem op 2 seconden te zetten.
Het was een prachtige wedstrijd met als resultaat een 5e plek M45, 1:03:57
